Wat doe je wanneer je collega’s uit Hoogeveen vragen wanneer je ook een keer de Cascaderun komt lopen. Je regelt een startbewijs en gaat voor de 10 mijl.
Geen idee wat ik kan verwachten, maar dat zie ik wel. Volgens de site zorgen duizenden toeschouwers veel muziek voor een fantastische sfeer. Ik ga het beleven. Zondag rond 13.35 start ik in startvak B.
Op tijd ga ik naar Hoogeveen, gelukkig kan ik dichtbij het centrum parkeren. Eerst het centrum verkennen, kijken waar de start en finish is. De sfeer is al goed. Het weer ook. Het is een mooie gevarieerde route langs de vaart waar de wind stevig is. Stukje door het bos en zo weer naar het centrum. De laatste 3 km lopen we samen met de 5 mijl. Dit vind ik minder succesvol want het is een heel grote groep, lastig om lekker door te lopen. De laatste km door het centrum kan ik nog weer wat aanzetten en komt de finish in zicht. Een versnapering halen en met de meute meelopen naar de parkeerplaats.
Het is een mooie sfeervolle loop, veel publiek en muziek, kortom heel gezellig. Weer een loop die van de lijst kan worden gestreept.
Een record aantal loopgroepen verspreid bevrijdingsvuur naar 201 gemeenten
In de nacht van 4 op 5 mei wordt in Wageningen, de Stad der Bevrijding, traditioneel het Nationaal Bevrijdingsvuur ontstoken tijdens ‘Vuur van de Vrijheid’. Aan het einde van ‘Vuur van de Vrijheid’ start de Nationale Bevrijdingsvuurestafette.
5.000 estafettelopers uit 229 loopgroepen (een record) verspreiden het Nationale Bevrijdingsvuur naar 201 gemeenten, waarmee ruim twee derde van Nederland wordt bereikt in dit unieke jubileumjaar. De deelnemers lopen de hele nacht met het Bevrijdingsvuur in estafette naar hun thuisgemeente.
Ook Runploug Garrelsweer doet mee!
De Runploug uit Garrelsweer is een enthousiaste club hardlopers waartussen ook enkele fietsfanaten zitten. In deze mix van in totaal 20 personen inclusief begeleiding gaan we de ruim 200 km afleggen in de nacht van 4 op 5 mei om het bevrijdingsvuur van Wageningen naar Garrelsweer te brengen. Aan het begin van de middag zal het bevrijdingsvuur symbolisch ontstoken worden bij het dorpshuis “Weersterheem” in Garrelsweer.
Hét symbool voor leven in vrede en vrijheid Het vuur symboliseert de bevrijding van Nederland, draagt bij aan de boodschap van vrede en vrijheid en is een belangrijk moment in de overgang van het herdenken op 4 mei en het vieren & koesteren van de verkregen vrijheid op 5 mei.
Bevrijdingsvuur volgt route van de bevrijding
Het vuur is afkomstig van de stranden van Normandië, daar waar op 6 juni 1944 de geallieerden de bevrijding van Europa in gang zetten. Sinds 1946 halen Eindhovense wielrenners het bevrijdingsvuur op in de eerste bevrijde Franse stad, Bayeux.
Door Monique Vrijdag 28 maart Op vrijdag begon mijn solo-camperreis naar Gent. Het oorspronkelijke plan was om samen met mijn vader Menno de marathon te lopen, maar helaas stond de blessure aan zijn hak dat niet toe. Gelukkig staat er een operatie gepland, voor we het weten lopen we weer samen.
Heel lief dat ik alsnog de campervan mijn ouders mee mocht! De stadscamping Urban Gardens ligt namelijk op nog geen 10 minuten loopafstand van de start/finish, wat echt ideaal was (en ik kruipend naar huis zou kunnen na de marathon, haha). In de middag kwam ik aan op de camping en besloot ik gelijk mijn startnummer op te halen. De expo was een beetje karig (ook een relatief kleine marathon, 5300 deelnemers op de hele en 14.700 op de halve marathon), maar ik kocht wel een leuke hardloop longsleeve aandenken en bewonderde de finish op de indoor atletiekbaan alvast even.
In de avond begon het helaas te regenen en was ik opeens van suiker, dus ik skipte het plan om op de fiets naar het centrum van Gent te gaan en koos ervoor om een pizzaatje te eten op de camping.
Zaterdag 29 maart Vandaag stond er een onofficiële 5KM shake-out run op het programma, georganiseerd door de Ghent Running Crew. Na een kwartiertje fietsen vanaf de camping was ik in het centrum van Gent waar ik af had gesproken met Laura, mijn oud-collega en inmiddels vriendin die morgen ook aan de start staat. Met een hele sliert lopers verkenden we de stad op een comfortabel tempo.
Erna een post-run stretch yoga sessie en een welverdiend kaneelbroodje (onder het mom van koolhydraten stapelen, hè). Om onze benen te sparen deden we in de middag een rondvaart door de mooie binnenstad van Gent.
‘s Avonds at ik een pastaatje en ging ik vroeg slapen omdat de start al om 9:00 was én de zomertijd inging.
Zondag 30 maart De dag! Om 6:30 uit de veren voor een havermoutontbijtje. Om 8:00 zag ik Laura, ruim op tijd om onze bagage te droppen en nog een (of twee) keer de dixi te bezoeken. Alles was ruim opgezet en goed geregeld, ik heb nog nooit zoveel dixi’s gezien! We kozen voor het startvak 3:45-3:58, beiden met het doel om onder de 4:00 uur te lopen. We besloten samen te starten, maar spraken af elkaar te laten gaan wanneer het bij de één niet zou gaan. Dat bleek gelukkig niet nodig want we hebben de hele marathon samen gelopen en finishten we in 3:49:43!!!
Wel luisterden we naar onze eigen muziek, maar mentaal en fysiek hebben we veel aan elkaars support gehad. Dit was echt een marathon volgens het boekje: heerlijk gelopen en zelfs met een negatieve split. Ik durfde de hele weg niet te vroeg te juichen omdat het vorig jaar in Hamburg tot aan de laatste kilometers ook super goed ging maar zijsteek roet in het eten gooide. Rond 31 kilometer voelde ik een lichte zijsteek, maar dat trok weg nadat ik mijn armen even in de lucht hield (tip die ik kreeg na Hamburg vorig jaar).
Een typische stadsmarathon met een mooie route langs bezienswaardigheden in het centrum maar ook door een buitengebied. De kasseien en klimmetjes over bruggetjes op het eind waren pittig maar namen we voor lief. Ook liepen we door de voetbalarena en finishten we dus binnen op de baan (waar we nog gefilmd zijn door Laura’s vriendin die zich klaarmaakte voor de halve marathon, deze startte na onze finish om 13:30).
De rest van de dag flink nagenoten met mijn medaille om mijn nek en de voorraden aangevuld met een Belgische wafel, een aloholvrij speciaalbiertje en natuurlijk Vlaamse frieten.
Maandag 31 maart Weer naar huis! Benen voelen verassend goed, maar toch blij dat de camper een automaat is 😉 Een hele zonnige Medal Monday, nog steeds aan het nagenienten. Ik zou de marathon van Gent zeker aanraden!
Klik op de foto hieronder om meer foto’s te zien van Monique haar avontuur
Het is altijd een feestje om op een eiland te lopen. Het geeft een beetje een vakantiegevoel. Dat kwam afgelopen zaterdag helemaal uit, want onder zeer gunstige weersomstandigheden gingen we van start. Een aantal leden van de Runploug was al op Schier aanwezig. De rest kwam vandaag naar het eiland. Er is deel genomen op verschillende afstanden.
Op de 5 km waren dat Joost, Remko en Henk, bij de 10 km verscheen Jac aan de start. Daarna de 10 Engelse mijlen met aan de start Jan Hielema, Dick, Ronald, Menno Z, Frouk, Riekie, Rick en Ans.
Rick had in de ochtend ook al 10 km gelopen en hield het na 5 km voor gezien. Ans had last van een blessure die behoorlijk op ging spelen bij het strand en moest na 2.5 km de strijd opgeven.
Aangemoedigd door een aantal familieleden liep ieder zijn eigen race. Waarbij Na de loop werd er door een aantal traditioneel een biertje gedronken in de Tox bar of de accommodatie werd opgezocht voor een verfrissing. Het was weer een top dag. Wie weet tot 2026!
Klik hieronder voor meer foto’s van de Runplougers uit het album van Herman Rinket en Jeannet Bakema
Klik hieronder voor alle foto’s gemaakt door Herman Rinket en Jeannet Bakema
Het laatste loopje van het jaar was eind december, en we hadden een gezellige training met elkaar als ploeg van de Runploug. Daar kwam ik Eric tegen, en het viel meteen mij op dat hij was afgevallen. Toen ik het hem vroeg, bevestigde hij het en zei: “Iedereen kan dit.” Zijn woorden gaven me inspiratie, en dat zette me aan het denken. Waarom zou ik het niet ook proberen? Dus besloot ik rustig een dieet te starten dat ik vol zou kunnen houden. Het resultaat? Ongeveer 12 à 13 kilo lichter.
Eric was toen al volop in training voor de marathon van Rome, en die heeft hij vorige week met succes uitgelopen! Zijn prestatie was voor mij extra motivatie om zelf ook door te zetten.
Met die extra kilo’s eraf ging het lopen me ineens veel makkelijker af. Zo liep ik met Ans in Bedum 16 kilometer, en vervolgens ben ik een paar keer de halve marathon gaan lopen. Ook in Haren was ik van de partij, samen met meerdere leden van de Runploug. Die ervaringen gaven me steeds meer vertrouwen.
Dat bracht me uiteindelijk bij loopjeloopje.nl, en toen zag ik ineens de “Ronde van Oranjewoud”. 30 kilometer? Normaal zou ik zeggen: dat is echt een brug te ver. Maar dit keer was ik nieuwsgierig en dacht: waarom niet?
Vandaag was het zover – de Ronde van Oranjewoud! Drie rondes van 10 kilometer. Ik had me goed voorbereid: stroopwafels, snoepjes, een paar blikjes cola, en ja, zelfs wc-papier – goede voorbereiding is het halve werk, toch?
Toen we bij de start arriveerden, kregen we een ouderwetse vierkante chip die je in je schoen moest stoppen met zo’n tierip. Zelf ben ik daar niet zo van, dus ik besloot die chip gewoon in mijn tas te laten liggen. Wel heb ik ‘m bij de start en het einde gescand, verder niet.
Volgens het reglement moest je na 20 kilometer binnen 2.15 uur over de start/finish komen. Tijdens de tweede ronde liep ik met een dame die het wat zwaar had en we begonnen gezellig te kletsen. “Maak je geen zorgen,” zei ik, “de organisatie gaat ons niet uit de race halen.” Maar na 20,3 km kwamen we weer bij de start/finishlijn en het bleek dat we 2.15.38 hadden. Helaas mochten we niet verder voor de laatste ronde.
De dame waar ik mee liep gooide de handdoek in de ring, maar ik liet me niet kennen. “Ik ga door,” dacht ik, en versneld begon ik aan die laatste 10 kilometer. Het was een pittige, maar ook echt een leuke dag.
Nu zit ik echter in dubio… zal ik de marathon lopen? Ik ga er even rustig over nadenken. Wordt vervolgd!
En ja, ik ben niet zo’n fan van foto’s, maar voor deze gelegenheid heb ik er toch een paar gemaakt.
Vandaag, zondag 16 maart was het dan zover, 42 km rennen door het mooie Rome.
De voorbereidingen van ons beiden waren echt niet optimaal, door blessures van Marjan o.a. schouder/heup en Eric knie was het de vraag van ons beiden hoe het ons zou vergaan.
Om 5 uur de wekker, en tegen 6.15 de deur uit. Lopend naar de vrachtwagens waar we onze kleding konden afgeven. Goed systeem met de rugtas+ startnummer.
Groots aangegeven welke richting we vervolgens op moesten, wave 1 helemaal vooraan. Om het Colosseum heen en daar stonden we dan. Gelukkig scheen de zon, we moesten een uur wachten en om 8.15uur werd er afgeteld, met een heerlijke beat gingen we van start.
Di Marathon ging via, Circo Massimo, Castellum Sant’Angelo, Vaticaanstad, de St. Pietersbasiliek, het Olympisch stadion, Stadion van As Roma, Het Colosseum. Genoeg te zien onderweg dus. De vele muziekkapellen en het publiek was het een prettige sfeer om toch enigszins ontspannen te lopen.
Marjan was van tevoren tevreden met een tijd van rond 3.45 uur. Tot 36km ging het redelijk tot goed, maar daarna……drama….veel moeten wandelen, met een tijd van 3.45.47 kwam ze over de finish!! Helemaal leeg, verzuurde benen maar toch ook weer trots met het behalen van deze marathon.
En Eric, hij liep tot 25 km redelijk daarna werd het zwaar, en na 38 helemaal. Daar hij niet de ideale looplijn heeft kunnen volgen was zijn marathon tijd 4.15.06, het laatste stuk gewandeld had geen energie, zin meer en de benen wilden ook echt niet meer, ha ha ha
Daar we onderweg wat regen hebben gehad, en de zon was verdwenen was het na de finish best fris om nog even in de sfeer te blijven. Zo snel mogelijk maar naar ons appartement. Na het douchen en wat eten zijn we beiden ontzettend happy met het behalen van deze marathon di Roma. Vanavond naar de pizzeria een wijntje en biertje en de komende dagen sightseeing!!!
Eindelijk was het dan zover, om 2 uur vertrokken we naar Rotterdam. Geen kip op de weg, we konden lekker gassen, even na vieren aangekomen op onze gereserveerde parkeerplek nabij het vliegveld. Klopte dit wel? Wat een vreemde buurt en plek om hier onze auto voor een week neer te moeten zetten. Het voelde niet fijn, maar door de komst van meerdere auto’s en de eigenaar verdween dit gevoel gelukkig. We mochten instappen in een VW Transporter op naar het vliegveld.
Inchecken, koffer werd gewogen, wat……veel te zwaar……Gelukkig hadden we 2 rugzakken waar het een en ander in kon, we mochten mee, pff wat een geluk, ha ha. Om 7.20 gingen we de lucht in, aankomst Rome, 9.40.
Met de shuttlebus naar ons appartement, de eigenaar stond ons al op te wachten. Wat een appartement zeg, wauw, volledig ingericht, zelfs het een en ander aan kruidenierswaar had de eigenaar voor ons neergezet. Italianen zijn zeer gastvrij.
Na ons geïnstalleerd te hebben zijn we naar de marathon expo beurs gegaan, Palazzo dei Congressi. Wat een entourage zeg, heel ruim opgezet, via een looproute langs de vele stands, startnummer, rugtas, t-shirt in ontvangst mogen nemen. Die Italianen kunnen er wel wat van hoor. Een en al sfeer!
Thuis aangekomen, eten gekookt en met de beentjes omhoog. Wat een 1ste dag zeg, wat een indrukken, wat een belevenis zijn we aangegaan en….wat een mooie oude cultuur zeg!
Zaterdag 15 maart
Om 7.30 liep de wekker af, voorbereiden voor onze 5 km, de Acea Water Fun Run. Even kleding stress, toch maar voor het singlet gegaan. Achteraf een zeer verstandige keuze geweest.
Wachtende op de bus scheen de zon al volop, het was al warm en de loop moest nog beginnen. Aangekomen op het start en finish terrein was het al een drukte van belang.
Meer dan 20000 deelnemers, hardlopers, kinderen, wandelaars, rolstoelen en vele honden. Dit is ook de insteek van deze loop iedereen mag en kan meedoen!
Er was van alles te doen en te zien, kinderspelen, voetbal, tennis, schermen, ja zelfs een reanimatie voorlichting. Alles onder luid muziek en een vrouwelijke speaker, vol Italiaans temperament was zij continu aan het woord.
Om 9.45 uur stonden we in het startvak, om 10 uur zou de start zijn, uiteindelijk werd het pas 10.20 met als redenen, helaas ons Italiaans is zeer beperkt. Na het aftellen, vertrokken we, al slalommen, liepen we onze 4.5 km wat later bleek. Via kinderkopjes, veel vals plat, prachtige omgeving met vele monumenten van de Romeinen kwamen we over de finish. Wat een beleving, wat een entourage wat mooi om hier te zijn in het mooi Rome.
Heerlijk nagenieten kwamen wij wel tot de ontdekking, morgen wordt het echt heel zwaar! De warmte 20+, de hoogte verschillen en het wegdek. Ok, dat zien we morgen wel, nu eerst maar relaxen in ons mooie appartement.
Hallo allemaal! Om op het verzoek van Eric in te gaan..ga ik deze keer een verhaal vertellen over de HvH! Onder lichte groepsdruk heb ik mij over laten halen en me ingeschreven…het doel was om samen met de hele familie te gaan starten! Helaas was dat voor Menno geen optie…omdat hij steeds meer pijn en klachten krijgt aan zijn hak Maar daar binnenkort aan geholpen kan worden gelukkig!
Dus was er een kaart over..en daar had Melanie wel belang bij! We hebben samen al wat duurloopjes in de benen zitten dus dat moest goed komen! Samen met nog vele anderen vd Runploug stonden we aan de start in onze korte broek!
Want het was warm! Dat was ff wennen voor alle lopers! Dus tempo aan gepast en gestopt bij elke waterpost dat was heerlijk!
Frouk stond bij het 10 km punt ook water uit te delen! Dat was een raar gezicht…maar té warm! Nadat ze was afgekoeld sloot ze bij mij en Mel aan voor het laatste stuk! We hebben elkaar er doorheen gepraat… ena het is gelukt!
Met een super trots gevoel zijn we nu aan het nagenieten!! Op naar het volgende doel!
Op deze mooi dag scheen de zon en was het prachtig loopweer, We verschansten ons met 18 man in Jan Pilon zijn huis, deze dag was een Verrassing voor Eric die vandaag 60 jaar werd! Eric was zeer verbaasd dat we hem ontvingen met het hiep hiep hoera lied.
We liepen de route van 25 km ook wel bekend als onze trainingsloop. Met elke 5 km een verzorgingspost.
Bemand door de enthousiaste; Menno, Andrea en Tineke. Elke runplouger had de keuze om 10,15, 20 of 25 km te lopen, alleen Eric had geen keuze en hij ging 25 km lopen (mooie training voor Rome)
Het was een gezellige sfeer tijdens het lopen en er werd lekker gepraat en genoten van alles . Bij terugkomst in Garrelsweer was er een lekkere after party met drinken en Roomtoeters. We mogen terug kijken op een mooie dag die ten eerste was opgezet door Marjan . En de verbaasde blik van Eric man man ….
Klik op de foto hieronder voor meer foto’s van de trainingsloop.
Alweer de derde en voor ons laatste langste trainingsloop met Groningen Atletiek van dit jaar: op zaterdag 22 februari stond er 30 kilometer op het programma.
Helaas niet zo’n warme zonnige dag als de vrijdag ervoor: we kwamen aan in de regen. Ik (Monique) had na al de hele ochtend twijfelen toch maar ter plekke mijn korte broek weer verwisseld voor een lange (achteraf had kort prima gekund).
Marjan, Eric, Mark Dijkstra en ik deden mee. Marjan en Eric ter voorbereiding op de marathon van Rome op 16 maart, Mark wil op 8 maart maarliefst 60 kilometer aantikken tijdens zijn Orango Run Last Men Standing challenge en ik train voor de marathon van Gent op 30 maart.
Zoals altijd was het weer top georganiseerd: het enige wat je hoeft te doen is lopen. De route wordt voor je uitgestippeld (dit keer langs het Paterswoldsemeer, het mooie Vosbergen en door Paterswolde via de Onlanden weer terug), pacers geven het tempo aan en je hoeft zelf geen eten mee te slepen. En dat voor maar €7,50!
Iets na 10 uur startte ik samen met Eric in de pace group van 6 minuten per kilometer. De kilometers vlogen al kletsend voorbij, iedere 5 kilometer een goed verzorgde stop met water, sportdrank, ontbijtkoek, banaan en deze keer ook winegums. Eenmaal weer aangekomen bij de kantine een lekkere kom soep en een colaatje. Weer in the pocket!
Hieronder de link naar de foto’s van Herman Rinket
We gebruiken cookies om ervoor te zorgen dat onze website zo soepel mogelijk draait. Als je doorgaat met het gebruiken van de website, gaan we er vanuit dat ermee instemt.
