Verslag van Rick
Het laatste loopje van het jaar was eind december, en we hadden een gezellige training met elkaar als ploeg van de Runploug. Daar kwam ik Eric tegen, en het viel meteen mij op dat hij was afgevallen. Toen ik het hem vroeg, bevestigde hij het en zei: “Iedereen kan dit.” Zijn woorden gaven me inspiratie, en dat zette me aan het denken. Waarom zou ik het niet ook proberen? Dus besloot ik rustig een dieet te starten dat ik vol zou kunnen houden. Het resultaat? Ongeveer 12 à 13 kilo lichter.
Eric was toen al volop in training voor de marathon van Rome, en die heeft hij vorige week met succes uitgelopen! Zijn prestatie was voor mij extra motivatie om zelf ook door te zetten.
Met die extra kilo’s eraf ging het lopen me ineens veel makkelijker af. Zo liep ik met Ans in Bedum 16 kilometer, en vervolgens ben ik een paar keer de halve marathon gaan lopen. Ook in Haren was ik van de partij, samen met meerdere leden van de Runploug. Die ervaringen gaven me steeds meer vertrouwen.
Dat bracht me uiteindelijk bij loopjeloopje.nl, en toen zag ik ineens de “Ronde van Oranjewoud”. 30 kilometer? Normaal zou ik zeggen: dat is echt een brug te ver. Maar dit keer was ik nieuwsgierig en dacht: waarom niet?
Vandaag was het zover – de Ronde van Oranjewoud! Drie rondes van 10 kilometer. Ik had me goed voorbereid: stroopwafels, snoepjes, een paar blikjes cola, en ja, zelfs wc-papier – goede voorbereiding is het halve werk, toch?
Toen we bij de start arriveerden, kregen we een ouderwetse vierkante chip die je in je schoen moest stoppen met zo’n tierip. Zelf ben ik daar niet zo van, dus ik besloot die chip gewoon in mijn tas te laten liggen. Wel heb ik ‘m bij de start en het einde gescand, verder niet.
Volgens het reglement moest je na 20 kilometer binnen 2.15 uur over de start/finish komen. Tijdens de tweede ronde liep ik met een dame die het wat zwaar had en we begonnen gezellig te kletsen. “Maak je geen zorgen,” zei ik, “de organisatie gaat ons niet uit de race halen.” Maar na 20,3 km kwamen we weer bij de start/finishlijn en het bleek dat we 2.15.38 hadden. Helaas mochten we niet verder voor de laatste ronde.
De dame waar ik mee liep gooide de handdoek in de ring, maar ik liet me niet kennen. “Ik ga door,” dacht ik, en versneld begon ik aan die laatste 10 kilometer. Het was een pittige, maar ook echt een leuke dag.
Nu zit ik echter in dubio… zal ik de marathon lopen? Ik ga er even rustig over nadenken. Wordt vervolgd!
En ja, ik ben niet zo’n fan van foto’s, maar voor deze gelegenheid heb ik er toch een paar gemaakt.
