7 september 2019, De Chicago RunMagMile

Een verslag van Menno Zuurman
Donderdagochtend hebben we mijn startnummer etc. opgehaald bij een bekende hardloopwinkelketen in Amerika, Fleet Feet. Het ophalen ging gemakkelijk en het hardloop shirt zag er mooi uit (zie foto). De rest van de dag de toerist uitgehangen.
Vrijdagmiddag hebben we even gekeken waar de start zou zijn en uitgevogeld hoe we er het makkelijkste konden komen.
Zaterdag raceday voor de RunMagMile in Chicago. Om 4:30 gaat de wekker 😱. Zo vroeg opstaan is niet echt iets voor mij, maar ja, voor hardlopen moet je soms wat over hebben. Het voordeel was wel dat we elke dag al vroeg wakker waren i.v.m. het 7 uur tijdsverschil met Nederland.
Ontbijten op de hotelkamer en daarna met de brown line metro van Diversey station naar Adams/Wabash. Leuk dat er al wat hardlopers in de metro zitten en ook bij de verschillende tussenhaltes er steeds wat hardlopers bij komen. Van het metro station is het een klein stukje lopen naar Grantpark waar de start is.
De startvakken zijn van A t/m G. Door bij het inschrijven al mijn 10K tijd doorgegeven te hebben mag ik starten in vak C. We zijn mooi op tijd en het is nog een uur voor de start. Even inlopen om warm te worden, want het voelt nog frisjes aan, maar het belooft mooi loopweer te worden. We genieten samen van de omgeving en de medelopers die zich voorbereiden.
Om 6:30 ga ik richting het startvak dat langzaam volloopt. Om vijf voor zeven wordt het Amerikaanse volkslied gezongen door een zangeres, dat is echt Amerikaans. Wel bijzonder om mee te maken.
Dan is het zover en klinkt om 7:00 het startschot en mogen de elite en het eerste startvak weg. Ze wachten tot alle lopers weg zijn en laten een gaatjevallen voordat het volgende vak weg mag. Na een paar minuten is het ook mijn beurt om te vertrekken.
Lichtelijk gespannen, maar met toch het doel een PR te lopen ga ik niet te snel van start. Het hardlopen voelt gemakkelijk aan en door de hele ambiance en de medelopers voelt het super. Ik wil niet te snel van start, maar begin toch al snel mensen in te halen, uiteraard word ik ook ingehaald. Het eerste deel gaat heen en terug over de magnificent mile (luxe gedeelte van Michigan Avenue) en het tweede deel langs Lakefront Michigan. Dit is een gedeelte van de lakefront trail die in totaal 29,8K lang is.
Na 2K schrik van m’n km-tijden die me verteld worden via m’n horloge en denk: dit kan niet goed gaan, al is m’n hartslag OK. Km-tijden onder de 5 min. dat houd ik normaal gesproken niet lang vol. Toch voelt het goed en loop ik door op het tempo dat ik heb. Genietend van de route en het hardlopen.
Dorothée moedigt me op verschillende plekken aan en maakt wat filmpjes en ook zij geniet ervan. Vanaf km 8 op m’n horloge (want de km punten geven ze niet aan, alleen mijlen) ga ik nog wat versnellen en langzaam begint het besef te komen dat een PR er inzit. Bij de 9K nog iets sneller en dan denk ik dat ik er bijna ben, want volgens m’n horloge heb ik al 10K gelopen in ca. 52 min., maar dan….. loop ik de laatste bocht om en zie ik dat de finish nog ver weg is 😱😱. Ik zie m’n PR, dat ik dacht te gaan lopen, verdampen. Dat is een behoorlijke tegenvaller, maar ik herpak me en ga ervoor. Ik denk, het zal me niet gebeuren dat ik m’n PR niet verbeter op een paar sec. De finish is in zicht en ik doe m’n uiterste best om de laatste 500m zo snel mogelijk te lopen.
Het komt uit m’n tenen, maar na 55 minuten en 19 seconden kom ik over de finish en krijg ik een grote en zware medaille omgehangen.
Het was een super gave ervaring om in Chicago de RunMagMile te lopen en een nieuw PR (-38s) is dan wel de kers op de taart.
Groeten, Menno
PS. Later bleek dat door de hoge gebouwen de gps in de war is geraakt en de route op mijn horloge 500m langer was dan in het echt. De snelle km tijden kwamen daar ook van en klopten dus niet 😂😂.